Przejdź do zawartości

Dianne Holum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dianne Holum
Ilustracja
Ludmiła Titowa, Carry Geijssen i Dianne Holum
Data i miejsce urodzenia

19 maja 1951
Chicago

Wzrost

167 cm

Dorobek medalowy
}
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Sapporo 1972 łyżwiarstwo szybkie
(1500 m)
srebro Grenoble 1968 łyżwiarstwo szybkie
(500 m)
srebro Sapporo 1972 łyżwiarstwo szybkie
(3000 m)
brąz Grenoble 1968 łyżwiarstwo szybkie
(1000 m)
MŚ w wieloboju
brąz Deventer 1967 wielobój
brąz Heerenveen 1972 wielobój
MŚ w wieloboju sprinterskim
srebro Eskilstuna 1972 wielobój
brąz Inzell 1971 wielobój

Dianne Mary Holum (ur. 19 maja 1951 w Chicago) – amerykańska łyżwiarka szybka, czterokrotna medalistka olimpijska i czterokrotna medalistka mistrzostw świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze Dianne Holum osiągnęła w 1967 roku, kiedy zajęła trzecie miejsce podczas wielobojowych mistrzostw świata w Deventer. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Holenderka Stien Baas-Kaiser i Lāsma Kauniste z ZSRR. W 1968 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Grenoble zdobywając dwa medale. W biegu na 500 m zajęła drugie miejsce ex aequo z dwiema rodaczkami: Jenny Fish i Mary Meyers. Dwa dni później była trzecia na dwukrotnie dłuższym dystansie, przegrywając z Holenderką Carry Geijssen i Ludmiłą Titową z ZSRR. Na mistrzostwach świata w West Allis w 1970 roku i rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Helsinkach była czwarta. W pierwszym przypadku w walce o medal lepsza była Norweżka Sigrid Sundby, a w drugim Ludmiła Titowa. W 1971 roku zdobyła za to brązowy medal podczas mistrzostw świata w wieloboju sprinterskim w Inzell, plasując się za Ruth Schleiermacher z NRD i swą rodaczką - Anne Henning. Kolejne medale zdobyła podczas igrzysk olimpijskich w Sapporo w 1972 roku. W swoim pierwszym starcie, biegu na 1000 m, była szósta, jednak w biegu na 1500 m sięgnęła po złoty medal. Ponadto na dystansie 3000 m zajęła drugie miejsce za Stien Baas-Kaiser. W tym samym roku była też druga na mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim w Eskilstunie oraz trzecia podczas wielobojowych mistrzostw świata w Heerenveen.

Sportową karierę zakończyła po igrzyskach w Sapporo, w wieku 20 lat, i została trenerką. Wśród jej podopiecznych znajdował Eric Heiden i jego siostra Beth. Była także szkoleniowcem swej córki Kirstin.

Mistrzostwa świata

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]